Χρονολογία της γέννησής του: 1909. Ξημερώνοντας Πρωτομαγιά, στη Μονεμβασιά της Λακωνίας. Εσπούδασε, “ιστορία του παρελθόντος και του μέλλοντος στη σύγχρονη σχολή του Αγώνα” και, μαζί, τους ανθρώπους, τους πόθους και τα πάθη τους. Επάγγελμά του: ποιητής. Εδήλωνε “απαρηγόρητος παρηγορητής του κόσμου” και διατράνωνε: “είμαι κι εγώ από την ίδια ράτσα· επιμένω· δεν το βάζω κάτω”. Το όνομά του, Γιάννης Ρίτσος. “Ερωτευμένος πάντα με τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα και τους ανθρώπους, / ερωτευμένος προπάντων με το κάλλος των καθάριων στοχασμών / και με το κάλλος των νεανικών σωμάτων”. Το “Σχεδίασμα βιογραφίας” παρακολουθεί τη ζωή του ποιητή, “που πολύ τον τυράννησε” και την οποία εκείνος ευγνωμονούσε ακριβώς γι’ αυτό, επειδή του έδωσε “πολύ υλικό για την ποίησή του”. Νοσηλείες σε σανατόρια σε θέση απόρου, εξορίες, διωγμοί, απαγορεύσεις της ποίησής του, αλλά και έρωτες, φιλίες, ήρεμες οικογενειακές στιγμές. Και πάνω απ’ όλα, η “Ποίηση”. Μέσα από αυτήν “πάλεψε με τις λέξεις, με το χρόνο, με τα πράγματα”. Έδωσε θέση “στην πεταλούδα, στο χαλίκι, στ’ αλογάκι της Παναγίας, / στους ολονύκτιους στεναγμούς των άστρων, στη δροσοστάλα / που πέφτει απ’ το ροδόφυλλο, στ’ άρρωστο αηδόνι, στις μεγάλες σημαίες, / στο γαλάζιο, στο κόκκινο, στο κίτρινο”. Πλούτισε “τον κόσμο με μόχθο κι εγκαρτέρηση”. Να τον θυμόμαστε.
Πηγη Βιογραφικού yannisritsos.gr
Τα παιδιά θα έχουν δει στο Ανθολόγιο της Α-Β Δημοτικού
Τζιτζίκια στήσανε χορό
στο ντάλα μεσημέρι
και στέκουν γύρω τα παιδιά
και παίζουν παλαμάκια.
http://ebooks.edu.gr/
Πρωινό άστρο
Σ’ένα μαξιλάρι – φεγγαράκι
το παιδί μου αποκοιμήθηκε.
Όλη η πλάση στις μύτες των ποδιών
κοιτάζει απ’ το παράθυρό μας
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Όλα τ’ αστέρια
μια μυγδαλιά ανθισμένη αστέρια
μπρος στο παράθυρό μας
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Ο θεός των σπουργιτιών και των παιδιών
πίσω από μια κουρτίνα λουλουδένια
κοιτάζει το παιδί μου που κοιμήθηκε.
Σιγά, μανούλα,
σιγά.
Θα το ξυπνήσεις.
Τι θόρυβο που κάνει
η πορτούλα της καρδιάς σου
καθώς ανοιγοκλείνει
στον κήπο της χαράς.
Στο Ανθολόγιο Γ & Δ Δημοτικού
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΥΛΗ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Ε & ΣΤ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Χορτάρι, χορταράκι, με το σύννεφο και το σπουργίτι.
Το μεσημέρι οι τρυγητές κοιμήθηκαν στον ίσκιο της Αγια-Μαρίνας.
Έμειναν μόνα τα σταφύλια, τα καλάθια, το ποτάμι.
Ένα τζιτζίκι κουβεντιάζει με το μοσκαράκι.
Εγώ είμαι ένα μικρό παιδί και τα χρυσά κουμπιά μου κουδουνίζουν
κι αν είχα δυο γαλάζια πέδιλα θα παντρευόμουνα τη λεύκα
κι αν είχα ένα άσπρο γαΐδουράκι — αχού, ποιος θα με κράταγε;
ούτε το φίδι ούτε η χελώνα ούτε του κάβουρα η δαγκάνα
ούτε η παμπόνηρη σκιά της γάτας, νύχτα με φεγγάρι,
ούτε κι ο διπλοπράσινος φακός της μπρος στον αχερώνα.
II
Σύννεφο τριαντάφυλλο, σύννεφο αμαξόπουλο.
Οι φραγκοσυκιές με κατατρύπησαν.
Κάθουμαι και τρώω χρυσά φραγκόσυκα.
Το κοτσύφι μ' είδε και με ζήλεψε.
Του 'δωσα φραγκόσυκα- τα φτερά του μου 'δωσε.
Τώρα κείνο κάθεται και μασάει στην πέτρα μου·
κι εγώ από δω πάνου, από το σύννεφο
σας πετώ φλουριά κι αμυγδαλόψυχες.
III
Χτες μου χάρισαν οι χωριανοί μια κότα.
Σήμερα μου γέννησε ένα αυγό.
Τ' άσπρο και το κίτρινο θε να το φάω
και το τσόφλι τρούλο θα το βάλω
σε μιαν εκκλησούλα ασβεστωμένη.
Μεγάλα έργα του Γιάννη Ρίτσου ο Επιτάφιος, η Σονάτα του Σεληνόφωτος , Ρωμιοσύνη .
Μελοποίηση ποιημάτων
ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ
ΘΑ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου